Para saiyo, teacher:

Tila napakabilis lamang nagdaan ng mga buwan. Nasa ikaapat na quarter na pala tayo ng taong panuruan. Ilang araw na lamang ay matatapos na ang school year na ito.

Konting kembot nalang ay mapapahinga na tayo.

Gusto ko lang pong sabihin na congratulations, teacher! Ang galing mo! Nakakabilib ka! Bilib ako sa iyo!

Bilib ako sayo noong araw na masigasig mong tinawagan at hinikayat mag-enrol ang mga mag-aaral kahit palihim mong hinihiling na huwag pa sanang magsimula ang pasukan dahil sa takot sa covid.

Bilib ako sayo noong unang beses na pumasok ka sa paaralan para mamahagi ng modules sa kabila ng iyong nerbyos na baka isa sa mga magulang, kasama sa trabaho, o driver ng sinasakyan mong tricycle ay positibo sa virus. Nakakabilib ang tapang mo!

Bilib ako sa ilang gabing pagpupuyat matapos lamang ang mga gawain, ang pag check ng sangkaterbang papel na alam mong kalimitan ay hindi sila ang nagsagot.
Nakakatuwa ang ngiti mo tuwing may nagpasang bata na sarili at kumpleto ang sagot na ipinasa. Ramdam ko ang0p panghihinayang habang nasabi mong “Sayang, hindi ko ito makikilala ng harapan…”. Minsan tinatanong mo kung bakit parang mas pagod ka pa ngayon kaysa noon, pero teacher, bilib pa rin ako sa sipag mo!

Na kahit sumakit na ang lalamunan mo kakatawag sa mga magulang at bata (na ang iba ay hindi ka na pinapansin, nirereplyan at sini-seen), sa paggawa mo ng video lessons na hindi naman required (dahil modular), at sa daliri mong pudpod na kakaexplain ng lesson sa chat, ni minsan ay hindi ka tumigil. Nakakabilib ang dedikasyon mo. ?

At pinaka-nakakahanga ka sa tuwing pipiliin mong lumuwas sa iyong paninindigan at pinaniniwalaan maisalba at maitawid lamang ang mga batang tila sumuko na lang sa edukasyon. Bilib ako sa vision mo na baka nga naman ang lahat ng ito ay mayroong patutunguhan.

At sa dinami dami ng lahat ng nangyari ngayong taon na ito, nakilala natin ang bagong “tayo” – bilang guro at bilang tao… Na mas matatag, mas malakas, mas masipag, mas resilient, mas madiskarte, mas maunawain, mas bukas ang isip, at mas kayang humarap sa mga hapon ng edukasyon.

Kaunti nalang, mga kapatid, at matatapos na ang school year na ito. Tapos, kapag natapos na… magsisimula ulit tayo.

Congratulations at Mabuhay ka!

—
Isinulat ni:
Haze Munoz

Sa buong buhay ko tatlong beses ko lang naranasang tawagin nila ng POGI.

Una ay noong bagong panganak ako. Syempre hindi ko pa yun namalayan pero sabi nila ang POGI ko raw noong pinanganak ako. Makonsensya ka naman kung tawagin mong pangit ang bagong silang na bata. Wala pang kaalam-alam sa mga bagay tapos tutuksuhin mo kaagad.

Kaya lang siguro natawag nila akong POGi dahil syempre sabi ko nga bagong panganak wala pang kaalam-alam.

Pangalawa ay noong petsa ng aming kasal ng aking asawa. Aba syempre isa ito sa mga pinaka espesyal na pangyayari sa buong buhay ko kaya kailangan nating mag ayos ng sarili.

Ang saya ko sa araw na iyon maliban sa dahil ay natupad narin ang pangarap ko na ikasal sa pinakamamahal ko kundi dahil sa narinig ko na naman ang salitang POGI.

Sabi nila swerte daw yung babaeng napili kong ipakasal dahil POGI raw ako at idagdag narin natin ang pagiging mabait, masipag, at matalino.

Pangatlo at panghuli sa lahat ay ang pinakamaraming nagsabi na POGI ako. Sa lahat ng nakakita sa akin sinabihan akong POGI. Abot langit naman ang mga ngiti ko sa mga panahong iyon.

Suot ko ang napakagarbong barong tagalog na siguro isa rin sa nagpadagdag ng pagiging POGI ko. Mayroon din akong palamuti sa mukha pero kahit wala naman yun ay POGI parin ako.

Simula noon hindi ko na narinig na sinabihan akong POGI. Pero nagpapasalamat parin ako dahil kahit hindi na ako makabangon sa habang buhay na pag idlip ay naranasan ko parin na tawagin nilang POGI.

—
Isinulat ni:
Aldrine

Mahal kong Health Workers,

Kumusta na kayo? Kumusta ang pakikipaglaban? Kumusta ang mga pasyente na inaalagaan niyo?

Alam kong ginagawa niyo nang paraan para sugpuin ang kaaway na hindi natin nakikita.

Alam niyo, nais kong mag pasalamat sa inyong sakripisyo at serbisyo sa patuloy niyong pakikibaka sa isang pagsubok na ating kinakaharap. Hindi mapapantayan ang inyong galing at sakripisyo para sa bayan. Kami ay napakaswerte dahil kasama namin ang aming pamilya.

Pero kayo, mas inuuna niyo ang kapakanan ng isang pasyente para gumaling.

Sobra akong sumasaludo sa inyo. Kayo ay instrumento na binigay ng Panginoon. Alam natin lahat na ang nangyayari ngayon ay may dahilan. Tanging Diyos lang ang nakakaalam.

Nawa’y bigyan kayo ng lakas at mabuting kalusugan para tapusin ang isang digmaan. Isang sakit na maraming buhay ang nasawi. Huwag kayong mag-alala, ang tanging hiling ko sa Poong Maykapal, na balang araw, matatapos na ang digmaan.

Maghihintay ako sa inyong pagbabalik.

Maraming Salamat at Mabuhay kayo, HEALTHCARE WORKERS / FRONTLINERS.

Nagmamahal,
Sir Jonel

—
Isinulat ni:
Jonel Lavador
Education and Training Center School I
Division of Bacolod City

Bagong taon na naman.

Pero ano bang bago sa buhay ko? Ano ba ang nagbago sa loob ng isang taon? Parang wala naman.

Ganun pa rin ang mga problem. Ganun pa rin and sahod ko. Parang ganun pa rin naman ang mga gastos ko. Kaya ganun pa rin ang buhay.

Walang bago sa Bagong Taon na ito.

Pero alam mo… masaya ako.

Siguro dahil sa pagsasaya na nangyayari sa aking paligid. Mga pagsasaya na sa ilang araw lang ay matatapos din. At lahat ay babalik sa dati… kung ano ang lahat bago nagsimula ang Pasko.

At kapag bumalik na sa dati ang lahat. Masasabi ko na naman na tama ang naiisip ko… na walang bago sa Bagong Taon na ito.

Sa kabilang dako, kaya naman din walang nagbago ay dahil siguro, wala rin naman talaga akong binago sa sarili ko. Wala akong binabago sa buhay ko. Kaya walang bago para sa akin sa pagdating ng Bagong Taon na ito.

Oo, may mga bagay na gusto kong mabago; mga bagay na sana ay magbago. At alam ng Diyos na sinubukan kong baguhin sila. Pero hindi ko nagawa. Ganun pa rin ako. Matigas kasi yata talaga ang ulo ko — ayaw magbago.

Walang bago sa Bagong Taon na ito.

Pero masaya ako dahil pinipili ko ngayon na makita ang mga bagay na mabuti’t hindi nagbago; mga bagay na kung ano noong isang taon ay ganun pa rin ngayong Bagong Taon.

Katulad ng pagmamahal na nadarama ko mula sa aking pamilya. Ang kalusugan ko at ng mga mahal ko sa buhay. At lalo na ang mga kalakasan ko; ang sipag at tiyaga ko sa pagtatrabaho. Pati na rin ang pagnanasa kong makamit ang mga pangarap ko sa buhay balang araw.

Nandito pa rin silang lahat… hindi nagbago. Mabuti’t hindi nagbago. Masaya ako dahil sila’y nanatili at hindi nagbago.

Oo… walang bago sa Bagong Taon na ito sa buhay ko. Pero masaya ako.

—
Isinulat ni:
FLR

To what extent can a teacher discipline a student?

I have been asked to discuss the rules. For proper guidance, these are the rules:

1.) The prohibition under the Family Code of the Philippines is only against corporal punishment which means infliction of bodily harm. Anything less than corporal punishment is not expressly prohibited but may fall under the provisions of the Child Abuse Law;

2.) The Child Abuse Law ( RA No. 7610) applies only, according to the Supreme Court, when there is a clear intention to debase , degrade or demean the intrinsic worth and dignity of a child as a human being. When the intention is just to discipline and teach the student a lesson for his own good , this does not fall under the Child Abuse Law. In fact, in one case, a man hit a child as a knee-jerk reaction to the child’s naughtiness, he was absolved of a crime under the Child Abuse Law because his intention was not to demean the intrinsic worth of the child. He was however made liable under some offenses under ordinary criminal laws

3.) With respect to criminal law, the spirit of the Revised Penal Code is clear: there is no crime when there is no criminal mind. In Bagajo vs. Marave, a teacher inflicted corporal punishment resulting in the slight physical injuries of the student. The SC acquitted the teacher because her intention was to discipline and not to commit a crime. However the teacher was held administratively liable because hitting a child with a ruler or stick was corporal punishment. If the infliction is excessive, the teacher may be held criminally liable as the grave wounds are proofs of sheer anger not any motivation to discipline.

4.) Teachers are expressly given Special Parental Authority by the Family Code. Hence they can discipline subject to the rules explained in 1,2 and 3 above. In law , there is no express prohibition for a parent to give his/her child some measure of physical punishment . The only prohibition is that it should not be excessive because in so doing his/her parental authority may be suspended or terminated depending on the attendant gravity. Accordingly, there is no question that a teacher, being given by law special parental authority, can make a student undergo some form of punishment ( except corporal punishment) provided it should also not be excessive.

5.) When I was in the elementary grade, I was not able to do my homework twice, my teacher punished me by making me write 50 times on the blackboard: ” I will do my homework everyday.” And I thought then that I deserve it. When I was in high-school during Martial law, I, together with my other classmates, boycotted classes. Our parents were summoned. We were suspended and made to run 100 laps around the basketball court. We obeyed and that event, in retrospect, had become one of the “bragging experience” my high school classmates and I always talked about during reunions.

—
Isinulat ni Dean Mel Sta. Maria